Meditatie kerkklok nr. 17
‘En wij hebben het profetische woord, dat vast en zeker is, en u doet er goed aan daarop acht te slaan als op een lamp die schijnt in een duistere plaats, totdat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart’ (2Petr. 1:19).
De schrijver van de Tweede Petrusbrief grijpt in de verzen die aan de hierboven genoemde tekst voorafgaan terug op een hemelse gebeurtenis, waarvan hij oog- en oorgetuige was: de verheerlijking van Christus op de berg (zie Matth. 17:1-8)
Een geopend woord
De gebeurtenissen op die berg vormen voor de apostel Petrus een krachtige bevestiging van het geschreven woord. Gods stem had geklonken vanuit de hemel: ‘Dit is Mijn geliefde Zoon, in Wie Ik Mijn welbehagen heb; luister naar Hem!’ In die stem klinken oudtestamentische woorden door (Ps. 2:7; Jes. 42:1). In en door Christus wordt het profetische woord vervuld. En ‘vervullen’ betekent ‘tot volkomenheid brengen’; oudtestamentische woorden worden niet afgeschaft, maar juist vast gemaakt. Zó vast, dat al Gods beloften in Christus Jezus ja en amen zijn (vgl. 2Kor. 1:20). De vastheid en zekerheid van het Woord zijn de grond voor het leven van het geloof. En dat Woord ligt ook nu, terwijl u dit leest, voor u open. Is het niet een heel groot wonder? Beseft u hoe groot de rijkdom is van het geopende Woord? Het wijst u de enige Weg die naar het leven leidt. Eens zal God oordelen overeenkomstig dit Woord.
Een geopend oog
Leven bij een geopend woord, vraagt om geopende ogen. Daartoe roept bovenstaande tekst op. ‘U doet er goed aan daarop acht te slaan...’ Dat ‘acht slaan op’ is méér dan ‘even lezen’. Het is: ‘je bezig houden met’. Het is vooral ook: ‘vasthouden aan’. Acht slaan op het Woord, als op een lamp die schijnt in een duistere plaats. Zo is het Woord van God als een heldere lichtbundel, die de Heere Jezus Christus in het volle licht zet. Wie op de tast in het donker gaat lopen, raakt vroeg of laat verwond en verdwaald. Maar wie door het werk van de Heilige Geest z’n ogen richt op het geopende woord, zal steeds helderder zien hoe de persoon en het werk van de Heere Jezus Christus de enige troostgrond vormen, voor het wankelende hart. Het betekent tegelijk wel dat je beducht wordt voor iets anders. Want die lamp van het Woord schijnt ‘in een duistere plaats’. Het woordje ‘duister’ heeft de betekenis van ‘vervuild’. Het wijst op de vervuiling vanwege de zonde. Alles in deze wereld is daarvan doortrokken. Juist dat is de oorzaak van zoveel verwarring, bij alles wat je om je heen ziet en in je eigen hart ervaart. Wij zijn onszelf, ons eigen denken en voelen, niet toevertrouwt. In die vervuilde werkelijkheid schijnt echter de lamp van het Woord. Laat uw gebed mogen zijn: ‘Heere, open mijn ogen...!’
Een geopende toekomst
Er staat in de tekst het woordje ‘totdat’. En dat is vol van belofte. Waar je met geopende ogen leeft bij het geopende Woord, wordt de toekomst geopend. Eens gaat de dag beginnen, die nooit meer eindigen zal. Vanuit het verband van de Tweede Petrusbrief gaat het overduidelijk over ‘de dag van de Heere’, dat is de dag van Christus’ wederkomst (vgl. 2:9 en 3:10v.). Dan zal er geen duisternis (vervuiling) meer zijn. Zelfs de lichtbundel van het Woord zal verbleken, als Christus in volle heerlijkheid verschijnt. Echter, daaraan vooraf, wil God iets anders doen: ‘de morgenster doen opgaan in uw hart’. Christus Zelf is ‘de blinkende Morgenster’ (Openb. 22:16). Wie met ‘geopende ogen’ leeft bij het ‘geopende Woord’, zal gewaar worden dat Christus woning wil maken in het hart. Dan gaat de dag reeds hier en nu beginnen! Hoe duister het van binnen ook zijn kan, en hoe vervuild het er om ons heen ook uit kan zien, de Naam van Jezus biedt een onuitsprekelijke en heerlijke troost. Dan blijft alleen verwondering over. Verwacht u Hem, tot zaligheid? Dan kunt u dit leven dóór, én úit, om straks eeuwig te wandelen in het volle levenslicht. Dan zult u uw ogen eens opslaan, en niemand zien, dan Jezus alleen. (vgl. Matth. 17:8).
Ds. J.J. ten Brinke